حسین دهلوی (تولد ۱۳۰۶ تهران_ وفات ۱۳۹۸ تهران) موسیقیدان، آهنگساز، رهبر ارکستر برجسته در سن ۹ سالگی با تشویق مادر آموختن ویولن را نزد ابوالحسن خان صبا آغاز کرد.او همچنین در هنرستان عالی موسیقی نزد حسین ناصحی و هایمو تویبر اصول آهنگسازی را فرا گرفت.وی بصورت خصوصی در این زمینه از آموزش‌های توماس کریستین داوید نیز بهره‌مند شد.پس از درگذشت صبا به سال ۱۳۳۶، رهبری ارکستر شماره یک اداره‌ی هنرهای زیبا که بعدا “ارکستر صبا” نامیده شد به او واگذار شد.در سال ۱۳۴۱ به ریاست هنرستان موسیقی ملی برگزیده شد.دهلوی از سال ۱۳۵۶ تصنیف اپرای “مانا و مانی” را به مناسبت سال جهانی کودک (۱۹۷۹) آغاز کرد؛ لکن بخاطر برخوردن به سکرات “انقلاب اسلامی” و ممنوعیت صدای زن تا بحال به اجرا درنیامده
. او موسیقیدانی نوآور بود که تلاش فراوان برای بهبود جایگاه “تمبک” و نیز رفع اشکالات کوک “سنتور” در ارکستر با ایده‌ی ساخت “سنتور کروماتیک” کرد. کتاب او با عنوان “پیوند شعر و موسیقی آوازی” در سال ۱۳۷۹ برنده‌ی جایزه‌ی کتاب سال شد.او در سال ۱۳۸۲ بعنوان “چهره‌ی ماندگار” معرفی شد. “باله‌ی بیژن و منیژه” و”سبکبال” از پرآوازه‌ترین آثار او می‌باشند. بخشی از گفته‌های “علی رهبری” رهبر ارکستر بین‌المللی و از شاگردان مرحوم دهلوی را می‌خوانیم: “سال‌ها قبل عده‌ای با مهارت کامل دهلوی را فراری دادند…دهلوی جای بسیاری از آدم‌های کوچک را تنگ کرده بود.آن‌ها خوب فهمیده بودند دهلوی که با مدیریتش بر هنرستان موسیقی دوران طلائی این هنرستان را رقم زد، به زودی خواهد توانست هنرمندانی را تربیت کند که این افراد در میانشان جائی نداشته باشند.سرانجام او رفت و آسوده شد اما دلگیر و دلشکسته رفت.” یادش گرامی و نامش جاودان
“سبکبال” پرآوازه را که با الهام از “رقص قاسم‌آبادی” ساخته شده با هم می‌شنویم.