کلمات کلیدی: اواخر عهد ناصری، مسیو دووال (اولین معلم ویولن)، تقی دانشور (اولین ویولنیست ایرانی)
ویولن در اواخر سلطنت ناصرالدین شاه قاجار وارد ایران شد.نظر به کمی آمیزش ایرانیان با اروپائیها، موسیقی ایران تا قبل از دوران ناصرالدین شاه اثری از موسیقی اروپائی را نپذیرفته بود.ولی پس از استخدام مستشاران موزیک نظامی و تاسیس شعبه ی موزیک نظام،به تدریج بعضی اسبابهای موسیقی مانند فلوت،قَرَنی (همان کلارینت)، ویولن و پیانو وارد ایران شدند.از این میان ویولن چون ظریف و کوچک و قابل حمل بود، پسند خاطر علاقمندان موسیقی گردید. کسانی که میخواستند ویولن بزنند نظر به شباهت این ساز با کمانچه نزد کمانچه کشها می رفتند و دستور و قواعد مخصوص ویولن را مراعات نمی کردند. ناصرالدین شاه در سفرنامه های خود نام ویولن را “کمانچه فرنگی” گذارده است. مظفرالدین شاه در مراجعت از سفر خود به اروپا برای یک دسته ارکستر خود چند ویولن آورد و از موسیو لومرِ فرانسوی (اولین معلم موسیقی نظام در دارالفنون) خواست تا آن را تعلیم دهد.ولی چون او متخصص سازهای بادی بود،به پیشنهاد او یک معلم ویولن به نام “موسیو دووال” از فرانسه استخدام شد و شاگردانی چون تقی دانشور،حسین هنگ آفرین،جهانگیر مرادی،ابراهیم آژنگ و رکن الدین مختاری را پرورش داد.
{برگرفته از کتاب “سرگذشت موسیقی ایران” ، روح الله خالقی}
تصویر متعلق به اختر گلابی، ویولن زنِ عهد قاجار می باشد.